/p. 370/ in aërem librata, vel per specula, de quibus disserit
Cornelius Agrippa et Cardanus,[9] Vel ascendentibus
e terra, vel ex aqua vaporibus, vel
si quis fumo apponat imaginem rimarum plenam
recentibusque delineatam coloribus. Vapores
enim et fumus dum ascendunt, illius
coloratae figurae ideam in altum deferunt et
in crassiori aëre aliquandiu permanent. Quinimo
aquila Aesopica nos instruit ipsiusmet
pedibus rei alicuius levem annectere imaginem,
nam in altum deferre et populares oculos
stupefactos ad se pertrahere pollicetur. An,
ista plausibili Lucianistis ratiocinatione neglecta,
cum Aristotele[10] dicemus spectra haec nihil aliud
esse, quam accensos in aëra vapores? an ingenio
nostro molestas Aristotelicae angustiae
metas transgredientes, asseverabimus castrorum
acies in aëre apparuisse, quia aliqua in terrae marisve
parte acies illa erat, cuius imago in aëre
velut in speculo reflexa est? Quare, flante austro,
id facilius eveniet, tunc enim aër condensatur
in tenues nubes, in quibus velut in speculo inferiorum
imagines reflectantur? Hinc Apollonium
Tyaneum, ex eo quod cerneret ea, quae
in remotissimis regionibus peragebantur, necromantistam
non dixerim. Inferiora enim,
haec species suas in aërem et ad coelum usque
diffundunt, unde (liceat mihi barbare loqui et
bene sentire) reiterantur ac reverberantur in
his inferioribus, quemadmodum unum speculum
in alterum.
An dicemus corpora nostra pro sua magnitudine